Łysienie zwykle ma charakter odwracalny. Najczęstszą postacią odwracalnego łysienia jest łysienie androgenowe, wynikające z zaburzeń poziomu hormonów płciowych. Ten typ łysienia kojarzony jest głównie z mężczyznami, choć bardzo często dotyczy także kobiet. Takie nadmierne wypadanie włosów wynika z negatywnego wpływu androgenów, czyli męskich hormonów płciowych. Powodują one miniaturyzację mieszków włosowych oraz nadmierne wypadanie włosów. Leczenie łysienia androgenowego polega na stosowaniu doustnych leków hormonalnych oraz aplikowanych miejscowo na skórę głowy preparatów pobudzających krążenie krwi oraz ograniczających przemianę testosteronu do DHT.
Kolejnym odwracalnym typem łysienia jest to generowane niedoborami pokarmowymi. Jeśli dostarczamy wraz z dietą zbyt małych ilości aminokwasów, kwasów tłuszczowych, krzemu, cynku, żelaza, siarki, magnezu, witamin z grupy B czy witaminy D prowadzi to do nadmiernej utraty włosów. Duże znaczenie dla osłabienia włosów ma także stres – najczęściej łysienie generowane stresem mija wraz z ustaniem działania stresującej sytuacji. Typem odwracalnego łysienia, generowanego zarówno zaburzeniami hormonalnymi, niedoborami żywieniowymi jak i stresem jest łysienie poporodowe. Dotyka ono niemal każdej kobiety po porodzie i najczęściej mija samoistnie po upływie około roku, gdy unormalizuje się poziom hormonów.
Łysieniem o uleczalnym charakterze jest łysienie plackowate; u jego podłoża leżą zmiany zapalne oraz autoimmunologiczne. Terapia jest długotrwała i wymaga stosowania kortykosterydów doustnych i miejscowych, a także minoxidilu aplikowanego na obszary dotknięte łysieniem.
Dość częstą przyczyną przerzedzenia fryzury jest łysienie telogenowe. Jest ono generowane działaniem niektórych leków, infekcjami wirusowymi i bakteryjnymi, niedoczynnością i nadczynnością tarczycy. Łysienie to polega na wydłużeniu fazy telogenu, czyli zaprzestania wzrostu włosa i jego wypadania. Również ono, po podjęciu odpowiedniej terapii, jest w pełni uleczalne.