Masaż liftingujący Kobido to tradycyjny, japoński masaż twarzy. Stanowi on jeden z elementów ANMA, czyli tradycyjnej japońskiej terapii masażem. Skrót ANMA pochodzi od dwóch słów, które doskonale oddają istotę masażu. Pierwszym z nich jest słowo ‘an”, czyli ciśnienie, a drugie to „ma”, co oznacza pocieranie. Takie masaże, bazujące właśnie na pocieraniu oraz ugniataniu tkanek były stosowane nawet 7000 lat temu w Chinach, a około V wieku n. e. pojawiły się w Japonii. Taką technikę masażu szczególnie upodobali sobie Samurajowie, który stosowali masaże w celu poprawy samopoczucia fizycznego i psychicznego. Podobnie jak inne techniki masażu wywodzące się ze Wschodu, także tradycyjne masaże japońskie koncentrowały się na odblokowaniu i usprawnieniu przepływu energii, co ma pomóc przywróceniu równowagi organizmu.
W 1472 roku cesarzowa Japonii poszukiwała skutecznych sposobów na zachowanie młodości i pięknego wyglądu. Zaadaptowano techniki masażu Kobido i zaczęto wykorzystywać go jako masaż odmładzający. Za opracowanie 48 technik Kobido, które wykorzystywane są do dziś odpowiadało dwóch mistrzów masażu, którzy połączyli swe siły i stworzyli najpopularniejszą technikę masażu twarzy, która bardzo szybko zyskała na popularności. Na przestrzeni kolejnych kilkuset lat kolejni mistrzowie masażu zgłębiali techniki Kobido. Zaraz po II Wojnie Światowej jeden z mistrzów Ito otworzył elitarną szkołę, w której swą wiedzę przekazał jedynie trzem uczniom. Jeden z nich – Mochizuki wyemigrował do Stanów Zjednoczonych i dzięki temu technikę Kobido poznał cały świat. Miało to miejsce w 1990 roku. W 2006 roku, na krótko przed odejściem Mistrza Ito, dr Shogo Mochizuki został mianowany mistrzem rodu i rodu Kobido 26 generacji.